محققان دانشکده پزشکی هاروارد به بررسی چندین مطالعه پرداختند که در آن، میزان بروز آرتروز در بین افرادی که هر روز قلنج انگشتانشان را میشکستند با افرادی که این کار را نمیکردند، مقایسه شده بود.
نتایج نشان داد افراد دارای این عادت، بیشتر دارای دستان متورم و کاهش قدرت چنگ زدن بودند.
محققان در مطالعه خود با استفاده از اسکن MRI مشاهده کردند که چه اتفاقی به هنگام شکستن قلنج مفاصل انگشتان دست میافتد. این اسکن نشان داد که شکستن قلنج زمانی رخ میدهد که مفاصل به طور لحظه ای و آنی جدا میشوند و با نابودی حبابهای هوا تشکیل شده در مایع زلالی که موجب روان شدن حرکت مفاصل میشود، صدا ایجاد میشود.
به گفته محققان، اگر شکستن قلنج انگشتان در افراد به صورت عادت نباشد تخریب کننده نیست، اما اگر به صورت مکرر تکرار شود، باعث آرتروز مفصل میشود. در رابطه با پارکینسون می توان بیان داشت که پارکینگسون یک اختلال مغزی است و در شاخه بیماری های مغز و اعصاب قرار می گیرد، نمی تواند رابطه ای با شکستن قولنج داشته باشد و اگر هم عده ای می گویند شکستن قولنج زمینه لرزش دست را در دوران سالمندی فراهم می کند، این لرزش هیچ ربطی به پارکینسون ندارد؛ هرچند این موضوع هم نیاز به بررسی های بیشتر دارد چون در محافل علمی بحث درباره آن کم نیست و تنها براساس نتایج چندتحقیق محدود در دنیا پزشکان روی این ارتباط تاکید کرده اند.